Vanaf eind 1979 tot de zomer van 1985 onderhielden beide mannen met elkaar een intense artistieke vriendschap, die het uitgangspunt vormt voor de voorstelling. Dramaturg Katja Hieminga en spoken word artist YMP (Mich Simon), gebruiken dit verhaal als metafoor voorde verbinding tussen henzelf als vrienden en als theatermakers in de bredere context van de huidige interculturele transities in het kunstenveld.

Basquiat en Warhol hebben als kunst iconen ieder op een totaal eigen manier een blijvende stempel gedrukt op de moderne kunst en de popcultuur van de laat twintigste eeuw. De mannen ontmoeten elkaar tegen de achtergrond van de bloeiende underground scene vanNew York. Basquiat is op dat moment een jonge, opkomende kunstenaar. Hij werkt als graffiti-artiest voornamelijk 's nachts op straat, onder de naam SAMO, en zal in korte tijd uitgroeien tot een gerespecteerd kunstenaar in de avant-garde kunstwereld. Andy Warhol is dan al ruim tien jaar een gevestigde naam als godfather van de pop art-beweging, maar maakt juist in die periode een impasse door.

‍

‍

‍